Amerikan Basketbol Ligi NBA’de, All Star etkinlikleri çerçevesinde Türkiye saatiyle cumartesiyi pazara bağlayan  geceye denk gelen smaç yarışmasında birbirinden güzel smaçlar yapıldı. Yarışmada birinciliği Utah Jazz’ın oyuncusu Jeremy Evans  kazanmayı başardı.

Chase Budinger (Houston Rocketes), Jeremy Evans (Utah Jazz), Paul George (Indiana Pacers) ve Derrick Williams’ın (Minesota Timberwolves) katıldığı yarışmada bu sene statü değişikliğine gidildi. Tek tur üzerinden 4’er smaç yapan oyuncular önce jüri oylamasından geçti. Daha sonra mikro blog sitesi Twitter üzerinden yapılan oylamayla sonucu dünyanın dört bir yanından basketbolseverler belirledi.

Kullanılan 3 milyon oyun yüzde 29’unu alan Jeremy Evans smaç yarışmasının şampiyonu olmayı başardı.

Jeremy Evans’a birinciliği getiren muhteşem smaçın videosunu izlemek için tıklayın.

Amerikan Basketbol Ligi NBA’de, All Star etkinlikleri çerçevesinde Türkiye saatiyle cumartesiyi pazara bağlayan  geceye denk gelen 3 Sayı Yarışması büyük bir çekişmeye sahne oldu. Yarışmada birinciliği Minesota Timberwolves’ın pota altı oyuncusu Kevin Love kazandı.

Mario Chalmers (Miami Heat), Kevin Love (Minesota Timberwolves), Anthony Marrow (New Jersey Nets), Kevin Durant (Oklahoma City Thunders), Ryan Anderson (Orlando Magic) ve son şampiyon James Jones (Miami Heat) yarışmaya katılılan isimlerdi. Yarışmacılar üçlük çizgisinin 5 farklı noktasından 5’er atış gerçekleştirdiler. Her noktadaki 4 topun birer puan, son topun ise iki puan kazandırdığı yarışmanın ilk turunda 30 puan üzerinden James Jones 22,  Kevin Durant 20 ve Kevin Love 18 puan toplayarak final turuna kaldılar.

Final turunda Kevin Durant ve Kevin Love 16 puanla eşitlik yakalarken 12 puan toplayan James Jones tura veda etti. Durant ve Love’ın bir önceki turda eşit puan kazanması nedeniyle oynanan uzatma turunda Kevin Love rakibini 17-14 geçerek şampiyonluğunu ilan etti.

3’lük yarışmasına katılan oyuncular arasında pivot veya uzun forvet pozisyonlarında oynayan tek oyuncu olan Kevin Love’un birinciliği elde etmesi gecenin süprizlerindendi. 2.08’lik Kevin Love, 3’lük yarışmasını kazanan eski Boston Celtics’li Larry Bird’den 2 santimetre uzun, Dirk Nowitzki’den 5 santimetre kısa. Love bu yarışmayı kazanan en uzun 2. oyuncu oldu.

3’lük yarışmasından görüntüler için tıklayın.

Beşiktaş’ta parasını alamayan sporcular haklarını hukuki yönden ararken, medya mağdur durumdaki sporcuları suçlayan nitelikte haberler yayınlıyor.

Yıldırım Demirören Beşiktaş’ın başına geçtiğinden beri kulübe maddi olarak yarattığı zarar gün geçtikçe arttı. Her başkanlık seçiminde de babasının koltuğuymuş gibi -artık babasının koltuğu demek de mümkün- mevkisine yapıştı ve “paramı verin başkanlık sizin olsun” tehditini savurmaktan da çekinmedi. Beşiktaş Jimnastik Kulübü’nün başkanlık koltuğunu satın aldı ve kimsenin de gıkı çıkmadı.

Tam sayıyı bilmiyorum ama bugünlerde Beşiktaş’ın borcu 400 milyon TL’nin kapılarını tıklamakta. UEFA kriterleri de kapıda. Bu süreçte kulübün borçlandıkları arasında tabi ki sadece kurumlar veya Yıldırım Demirören yok. Futbolcular, basketbolcular, voleybolcular, hentbolcular, diğer sporcular, kulüp çalışanları, Ümraniye personeli vesaire. Hal böyleyken herkes alacaklarını tahsil etmek için hukuki yollara başvurmaya başladı.

Bu konudaki ilk haber, basketfaul.com sitesinde yer alan, takımın basketbol oyuncusu Bekir Yarangüme’nin başkanın makam otosuna yaptığı haciz işlemi oldu. Bu haberi çok okunan-yaygın medyada pek fazla göremedik. Daha sonra geldiklerinde omuzlarında taşınan ama bugünlerin belalı çetesinin üyesi Portekizli Hugo Almeida, FIFA’ya ihtar çekip parasını aldı. Ardından Holosko, Sivok ve Fernandes de aynı yöntemle paralarını aldı. Sonrasında ise Eurosport Türkiye kendi imzalı haberinde Fabian Ernst’in de aynı yöntemle parasını alma girişiminde bulunduğunu yazdı. Ve son olarak da Nihat Kahveci’nin aynı yöntemle alacaklarını tahsil etmek için girişimlerde bulunduğu haber TRTSpor ‘dan geldi. Ferrari, Del Bosque, Tigana, Zapotocny’yi saymadım bile.

Derdim futbolcuların paralarının alıp alamamalarından çok, spor medyasında bu haberlerin nasıl yazıldığı.

Görsel TRTSpor.com.tr adresinden alınmıştır.

Sabah.com.tr : Kadıköy’de, ezeli rakibi Fenerbahçe’ye yenilen Beşiktaş’a bir darbe de futbolcusu Almeida vurdu. Portekizli oyuncunun geçtiğimiz ay FIFA’ya başvurup “Ücretim zamanında ödenmiyor” diyerek ihtar yazısı gönderdiği ve Beşiktaş’ı şikayet ettiği öğrenildi.

Eurosport Türkiye : Yakaladığı çıkışın ardından son üç maçını kaybeden Beşiktaş’a Fabian Ernst’ten de kötü haber geldi. Maddi sıkıntılar ile mücadele etmek zorunda kalan siyah-beyazlılar’da orta sahanın dinamosu Alman futbolcu alacaklarını tahsil edemediği gerekçesiyle FIFA’ya başvurdu.

TRTSpor.com.tr: (Anasayfasındaki manşet) – Bir darbe de ondan – Udinese ve Ferrari’yle mahkemelik olan, futbolcularının alacaklarını ödeyemeyen Siyah-Beyazlılar’a son darbe Nihat Kahveci’den geldi. .… İşte bu olumsuz şartlarda bir de Nihat Kahveci’nin geçmişten kalan alacakları nedeniyle mahkemeye başvurduğu ortaya çıktı. Yaklaşık 2 milyon 440 bin Euro alacağı bulunan yıldız futbolcunun icra takibi başlattığı, Beşiktaş cephesinin itiraz için 1 hafta süresinin bulunduğu kaydedildi.

Görüldüğü üzere tüm haberlerde hakkı olanı isteyen ve bu açıdan hukuki süreçlere başvuran futbolcuların, Beşiktaş’a darbe vurduğu yönünde yazılmış. Haberlerde kullanılan bu dile göre futbolcular Beşiktaş’ın bu zor günlerinde kulübüne böyle bir şeyi yapmamalılar çıkarımına varmak mümkün. (bknz. İşte bu olumsuz şartlarda bir de Nihat Kahveci’nin geçmişten kalan alacakları nedeniyle mahkemeye başvurduğu ortaya çıktı.-TRTSpor) Bu durumda şu soru akıllara geliyor: Beşiktaş Jimnastik Kulübü , geçindirmek zorunda olduğu bir ailesi olan sözleşmeli futbolcusunun hakkı olan emeğinin karşılığı parayı sporcusuna vermeyerek, onun ailesine ve hayatına bir darbe vurmuyor mu? 

Yazılan bu haberlerde kullanılan dile göre hakkını aramak suçlu olmak manasına geliyor. Hele ki bu suçu Beşiktaş’a, Galatasaray’a karşı falan işlemek suçların en büyüğü haline getiriliyor. Fakat Türkiye spor medyası (bu genellemenin dışında kalanlara saygım sonsuz) İtalya, İspanya, İngiltere gibi liglerde sporcuların yaptığı hak arama eylemlerini öve öve bitiremeden sayfalarında, ekranlarında yer veriyor. Sonrasında da en oturaksız hayıflanma sorusu geliyor: “Bizim futbolcularımız neden sendikalaşmıyor? Biz de neden böyle bir eylem yapılmıyor?”

Bu ülkede spor medyası sporcuların hakkını aradığı haberleri bu şekilde, bu dille yayınladıkça sporcular sendikalaşamayacak. Çünkü bu şekilde medya sporcuyu kulübe düşman, dolayısıyla kulübüne aşık taraftarına da düşman konuma getiriyor. Halbuki tam tersini yapsa, mesela “Ernst hakkını arıyor” manşeti atsa ya da “Futbolcuların hak mücadelesi” dese bu konuda bir kamuoyu yaratıp belki de medyanın bu etkisiyle futbolcular daha kolay örgütlenebilecek. (Tabi ki bu konuda başka engeller de var ancak ben medya ayağını eleştirmekteyim bu yazımda.) Ama ülkemin medyası bu tür başlıkları atmak, bu tür eleştirileri için altındaki koltuğunu kaybedebileceği korkusunu da göğüslemek zorunda kalıyor. Ya da bu tür bir eleştiri yaptığında “Ne oldu, Vatan’dan istifamı ettin Güntekin?” sorusunun muhatabı olmak zorunda kalıyor. Ne zaman, yaygın medyada yukarıda verdiğim örnekler gibi başlıkları görmeye başlarız, ne zaman Vatan Gazetesi, Milliyet Gazetesi (ikisinin de sahibi Demirören olduğu ve konu da Beşiktaş’tan çıktığı için örnek verilmiştir. Yapmışlarsa da gözümden kaçmış.) spor servisleri bu tür hak haberlerini manşetten vermeye başlayabilir, o zaman yavaş yavaş sporcu sendikaları kurulabilir. Şirket-patron yandaşı spor gazeteciliği değil de, hak odaklı spor gazeteciliği talebimi de buradan duyurayım.

Bitişi de aşağıdaki fotoğrafla yapalım. Sloganı şöyle dönüştürelim:
Baba Hakkı yarattı. Demirören dağıttı. 

Amerikan Ulusal Futbol Ligi NFL’de dün geceki final mücadelesinde Amerikan Futbol Konferansı şampiyonu New England Patriots ile Ulusal Futbol Konferansı şampiyonu New York Giants  karşı karşıya geldi.

Tüm dünyda büyük bir ilgiyle takip edilen final mücadelesinin sonunda NFL şampiyonluğuna uzanan taraf 21-17’lik skorla New York ekibi Giants oldu. Giants 2007 yılında son şampiyonluğunu kazanırken yine Patriots takımıyla final maçına çıkmıştı.

Heyecan ve çekişme dolu geçen maçta Giants son dakikada bulduğu touchdown’la (6 sayılık gol) öne geçti ve maçı 21-17 kazanarak 46. Super Bowl’un sahibi oldu.

New York Giants böylece tarihinin 4. şampiyonluğunu kazanırken, takımın oyun kurucusu Eli Manning de 2007’de olduğu gibi Maçın En Değeri Oyuncusu (MVP-Most Valuable Player) seçildi. Manning aynı zamanda, 40 üzerinde pas oyunu deneyip %75 gibi yüksek bir isabet oranı tutturarak Super Bowl tarihine de geçti.

Dünya çapında 180 ülkede canlı yayınlanan ve 110 milyon sporsever tarafından takip edilen mücadelenin devre arasında, Madonna ile Party Rock Anthem adlı şarkıyla ünlenen LMFAO grubu etkileyici bir gösteri sundu.

İspanya’nın küçük bir kenti olan Margatania’nın minik takımı ligde hiç maç kazanamadı. Takımın hikayesinden kısa bir video yapıldı. Bu video futbol dünyasına hakim olan “her ne pahasına olursa olsun kazanma” anlayışına küçük bir başkaldırı hikayesi.

Geçtiğimiz yıl Barselona’nın güneyinde, bir saat uzaklıktaki küçük bir yerleşim olan Margatania’nın futbol takımı minikler liginde bütün yıl oynadı ama hiç kazanamadı. 271 gol yediler, ama futbol oynamayı çok sevdiler.

Pol şöyle diyor örneğin: “Gol atmamamız önemli değil çünkü eğleniyoruz”…

Margatania F.C. 7 yaş altı minikler takımının bu eğlenceli hikayesi dokuz dakikalık bir kısa filmle anlatıldı. Yönetmeni bunun bir kısa film olmadığını yalnıza çocukların aileleriyle ve yakın dostlarla paylaşmak için hazırlandığını söylüyor. Ama filmi yüz binlerce kişi izledi ve pek çok ödül aldı bile.

Kazandıkları için değil futbol oynandıkları için mutlu olan bir takım Margatania FC. Kuzeydeki Barcelonalı abileri gibi futbol oynamayı seviyorlar, dünyanın her yerinde hakim olan “her ne pahasına olursa olsun kazanma” anlayışına küçük bir başkaldırı onlarınki… (BK/HK)

Çev: Bülent Kale
kaynak: Bianet

—————————————

Yorum: Hiç gol atmadan futboldan zevk almanın, eğlenmenin, kız erkek karışık futbol oynayabilmenin, oyunun saflığının zirve yaptığı bir dönemdir çocukluk. 271 gol yemiş olmaya karşın hiç gol atamamış bir takımda ilk golü atıp o takımın ilk golü atanı olmak heyecanını yaşamak isteyen miniklerin dönemi. Altyapı sisteminin kazanmaya değil eğlenmeye yönelik olmasının gerektiğinin en güzel örneği. Futboldan zevk alan küçük çocuklar, daha sonra rakibe saygı gösteren ve mağlup duruma düştüğünde de, rakibine çift dalan değil oyundan zevk almaya bakan yetişkin futbolcular olurlar. Bundan sonra Margatania’lıyız…