Sonunda hep beraber Skibbe’yi gönderdik. Ardından da sağolsun güzel türkçemizin kıvraklığı sayesinde en azından arkadaş arasında geyiğin dibine vurduk. En canlı örneği olarak Kocaelispor maçından sonra eve “Ben böyle işi Skibbe!” diyerek girdim. Eh tabi o zaman daha kovulmamıştı. Ancak tam da o saatlerde radikal kararlar alınıyordu hakkında. Eve girdiğimdeki sitemim Skibbe gitsin amaçlı değildi. Yenilgiyeydi, Adnan Polat’ın yine bir teknik direktörü  kovacağınaydı. Kovuldu ve değer verip dinlediğim yorumcular, “aman gitti de ne iyi oldu” gibi cümlelerle “biz demiştik zaten”e getirdiler. Kendilerini geleceği gören bir yorumcu olarak gösterip, doğru tahminde-yorumda bulunduğunun altını çizip prim yapmak mıydı niyetleri bilemedim-anlam veremedim. Fakat hakkında bir kaç kelime tuşlamaya vakit bulamadığım Bordeaux ve Kocaeli maçları hakkında, hatta Kayseri ve Antalya maçlarında da kuracağım bir kaç “dilek-şart kipinde” cümleyle, oh gitti de kurtulduk düşüncesindekileri Skibbe’nin gidişi hakkında biraz beyin fırtınası davet ediyorum. Yapacaklarım sadece Şeytan’ın avukatlığıdır. Dedim ya -se,-sa cümleleri olacak bunlar…

Skibbe’nin gönderilişinin sebebi olarak ocak’tan itibaren alınan kötü sonuçlar gösterildi. Ocak’ta oynadığımız maçlara bakalım. Oynadığımız futbolun iyiliğine kötülüğüne bakamayacağım ama çok rezildik diyebileceğim maçımız bir tek Antalyaspor maçı idi. Hayatımda daha sıkıldığım bir maç olmamıştı. Diğer maçlarda ise eksiklere karşın hep üst düzey mücadele ve tümünde de kılpayı kaçan galibiyetler mevcut.

Bakınız ki, sezonun ikinci yarısına Sivasspor’la deplasmanda oynadığımız ilk maçta Ümit Karan’ın nasıl bir kırmızı kartla oyundan atıldığını gördük. Hala mantıklı bir açıklaması yok. Defansta Servet, Meira,Emre Güngör sakatlığı veya kart cezası sebebiyle oynayamadı. Hakan Balta stoperde mecburcuydu. Evet gollerde hata yapmış olabilir ve denilebilir ki o zaman Semih Kaya, Murat Akça gibi genç stoperlere şans verseydi… Diyelim ki o iki genç oyuncu sahaya sürülseydi ve o oyuncular hata yapsalardı – Stoper pozisyonunda oynuyorlar diye hiç hata yapmayacaklar diye bir şey yok. -ve bu hataları da golle sonuçlansaydı “bu önemli maçta neden 18 yaşındaki çocukları oynatıyorsun ” diye eleştirilecekti. Eleştirilmeyecek miydi? Bu maçta sakat veya cezalı olduğu için oynayamayan Servet, Meira, Emre Güngör takımda olsaydı..

Kupada oynanan Sivas maçlarında da eksiktik. Ancak deplasmandaki ikinci maçta öne geçmedik mi? Geçtik. Yediğimiz golü kim çıkarabilirdi ki? De Sanctis de yiyebilirdi o golü. Tertemiz bir gol yedik. Maçı da eksiklere karşın berabere bitirip penaltılara götürmüştük. Turu penaltılarla geçebilirdik. Petkovic günündeydi. Bizimkiler gününde değildi… Sonuçta elendik iyi oynayarak. Eksiklere karşın. Ama Sıvas’ı eleyebilirdik. Ya eleseydik!?

Bir fiyasko bir kırmızı kartın çıktığı maç da Kayseri maçıydı. Dünyada örneği yok. 2 metre uzaktaki Lincoln ayağını uzatıyor sadece ve top çarpıp taca çıkıyor. Ya çarpmasaydı Selçuk Dereli yine kart gösterebilecek miydi? O maçta çok iyi başlamışken ve Lincoln de oldukça iyi bir oyun sergilerken maçtan ucubik bir kartla oyun dışı kalmasaydı o maçta puan kaybedilir miydi??

Antalyaspor maçında kötü oynadğımızı itiraf ediyorum. Etmeliyiz de ancak o maçta da Baros’un direkten dönen topu, verilmeyen bir penaltı ve yine kırmızı kart gördüğü için takımda olmayan Lincoln’süz oynamıştık. O maçta o pozisyonlar gol olsa, Lincoln takımda olsa o maçta o kötü rezil felaket oyuna karşın en azından maçı kaybetmezdik.. Ve kaybetmeseydik o Antalya maçını?

Sonrasında ise sadece kadro ve maç öncesi yorum yapabildiğim Bordeaux maçı oynandı. Sahaya 3-5-2 de dense 3-4-3 çıktık. Oldukça tehlikeli, riskli, maceracı bir taktikti. İlk yarıda sağ tarafta çok açıklar vermiştik nitekim de oradan gelişen atak sonrası Wendel’in attığı şut az kalsın gol oluyordu. Fakat maç boyunca çok iyi defans yaptığımızı, abartılan Gourcuff’u sahadan silmiş olduğumuz gerçeğini kim inkar edebilir? Maçın başında Kewell o golü atsa, ikinci yarıda kontraataklarla yakaladığımız pozisyonları gole çevirebilisek…

Kocaeli maçında Skibbe’ye dibine kadar eleştirebiliriz. Çünkü 3-5-1-1 bu maçta tutmadı. Tutar gibi yaptı. Öne bile geçtik. Hatta Topal golü bulunca ben çok sevindim. Fakat De Sanctis’in bireysel bir hatası geldi ki o da evlere şenlikti. Tutabileceği topu saçma sapan bir yere yumrukladı o da gitti Taner’in ayağına oturdu. Nefis de bir gol oldu. İkinci gol üçlü defansta daha önce beraber oynamamış üç stoperin pozisyon alma hatasından kaynaklandı. Birbirlerine çok yakın durunca ceza yayının hemen önünden arkalarına atılan bir pasla oyundan düştüler. Hacıoğlu da kaval kemiğiyle bir gol attı. Yediğimiz diğer goller hep müdahale eksikliğinden kaynaklandı. Durum 3-2 iken kaçırdığımız bir penaltı var ki.. işte ya o gol olsaydı ardından dört gelmez miydi? Rakiplerin puan kaybetmişken “kötü oynarken de kazanmasını bildik” diyerek Skibbe’yi hafiften köşeye çekip, “Bordeaux maçında olmasın bunlar adam ol, takımı adam gibi oynat” denecekti. Baros’un kaçırdığı penaltı gol olsa Skibbe Sami Yen’deki Bordeaux maçında takımın başında olmayacak mıydı?

Skibbe değil miydi, Benfica, Berlin, Olympiakos zaferlerini kazandıran takımına?? O maçlarda müthiş oynamıyor muydu Galatasaray? O maçlar bugüne ne kadar uzak ki? Kaç adam bu gerçeği göz önüne alabiliyor Skibbe’nin ardından. Bir İbrahim Altınsay, bir de Uğur Vardan‘ı okudum bugün Radikal’de… Bir onlar bu açıdan yazmış. Bu açıdan bakmış olaya. Bir bu yazılar var benim gördüğüm. Sizin gördüğünüz, duyduğunuz başka var mı?

Skibbe gitti, sonuçların bir anda değişmesi beklenecek. Bülent futbolculuğunda da güçlü karakterli biriydi. Prensipliydi. Bu özelliği özel hayatında da böyle. Teknik adamlığında da prensiplerinden vazgeçmemişti Bülent. Öyle olmaya da devam edecek… Yine öyle olacak, başkanla takışacak vs. Benim Bülent hakkındaki tek endişem ya sonuçlar ters giderse… Polat onu gönderirse… Bülent’e yazık olmayacak mı?..

Danke Schön Herr Skibbe. Takımdan ayrılırken gösterdiğin açık sözlülük, efendilikten dolayı. Senin gibilere ihtiyaç var…  10 yıl sonra bir daha görüşmek üzere… Ölmez sağ kalır-sa-k

Cevaplanması o kadar basit bir soru değil. Ama bazen bu soruyu 95 kelimede cevaplandırıp bir tahmin yapmamız isteniyor. Ki bir çok parametrenin sonucu belirlediği futbol oyunu hakkında 95 kelimeyle maçı yorumlamak çok zor. Neyse ki gönlümüzce yazabileceğimiz -mahkemeler kapatmadıkça- böyle serbest kürsülerimiz mevcut.

Daha önce de belirttiğim gibi Bordeaux’nun şampiyonlar liginden gelmiş olması turun çoktan kaybedildiğinin bir göstergesi değil kesinlikle. Bir kere futbolun en basit gerçeğine göre maç oynanmadan kaybedilmez. (klişelerin hastasıyız) Bu yüzden bu akşam şanslar eşit diyebilirim. Fakat iki takımın formu da iyi değil. Bordeaux en son Marsilya’ya kaybetti ki bu da şampiyonluk yolunda aldığı en büyük darbeydi. Üstelik mağlubiyet de bir harakiri de söz konusu. (Golü Bordeaux’lu Chamakh kendi kalesine atmıştı) Ardından da Grenoble gibi vasat düzeydeki bir takıma puan kaybettiler kendi evlerinde. Marsilya maçından önce de Lille deplasmanında öne geçtikleri maçta 1-2 geriye düşüp, akşamki maçta da en büyük kozları olacak Gourcuff’un golü ile beraberliği yakaladılar. Ligin ilk yarısında Lille ile oynadıkları maçta yine öne geçen taraf olmalarına karşın maçta 2-1 yenik ayrılmışlardı. Ligin ilk yarısında Nice ile oynadıkları maçta da son 15 dakikada yedikleri iki golle maçtan yine bir puanla dönmüşlerdi. Haftasonu Grenoble ile oynadıkları maçta da 1-0 öne geçen taraf yine Bordeaux olmuştu. Ancak yine yine 15 dakika kala yedikleri golle bir puana razı olmak zorunda kaldılar. Bordeaux’nun bu yıl dikkat çeken ve yarım yamalak izlediğin maçı ise deplasmanda oynadıkları ve 3-0 geriye düşüp 4-3 kazandıkları Monaco maçı. Yamulmuyorsam da bu maç tam UEFA’da son 32 kuraları çekildikten sonra oynanmıştı ve Bordeaux korkuttu başlıkları ile kendine yer bulmuştu gazetelerde. Fakat bu maç aslında Galatasaray için bir umut ışığı. Çünkü burada önemli olan Bordeaux’nun maçı 3-0’dan gelip 4-3 kazanması değil önemli olan. önemli olan bu takımın Monaco gibi son yıllarda oldukça vasat olan bir takımdan 3 gol birden yiyebiliyor olmaları.  Zaten kazanmaları gereken bir maçı geriden gelip kazanmış olmaları çok normal. Şampiyonluğun adaylarından biriler. Attıkları son iki gol de 88 ve 89’uncu dakikada ceza sahası içine gönderilen duran toplar sonrası gelen goller. Yani her takımın bulabilmesi mümkün türde olan goller. Burada irdelenmesi gereken şey bu takımın nasıl 3 gol yiyebildiği. Skibbe eğer bu maçı izlemişse Bordeaux’ya gol atmanın ne kadar kolay olduğunu çözmüştür. İleriye çıktıklarında defanslarında büyük boşluklar verdiklerini söylememiz mümkün ve savunma olarak da çok hamleli oynamıyorlar. Bu yüzden Lincoln, Kewell, Baros gibi oyuncular çok daha rahat oynayacaklardır.

Rakibi çok yerdik. Ama Galatasaray da gerçekten iyi bir durumda değil şu anda. Sarı – Kırmızılı takım ligde kötü bir performans sergiliyor ama rakip takımın teknik direktörü Laurent Blanc maç öncesi basın toplantısında “Benfica ve Berlin deplasmanlarında nasıl oynadıklarını biliyoruz” diyerek aslında Galatasaray’ın UEFA Kupası maçlarını dikkate aldığını bu yüzden de korkulacak bir takım olduğunu söylüyor. Evet Antalya’ya kaybettik, Kayseri maçında çok şanssız bir şekilde 3 puanı alamadık ancak bu takım UEFA’da farklı oynuyor. Benfica maçında rakibe bakınca Aimar, Nuno Gomes, Reyes göz korkutucu gol silahlarıydı fakat Galatasaray orada futbolun nası oynanacağını gösterdi. Attığımız gollerden belli! Tabi ki şans da bizim yanımızdaydı Benfica da oldukça gol kaçırmıştı. Berlin maçında ise yine atak nasıl yapılır bunun en iyi derslerini verdik. Fakat o maçta defans nasıl yapılmazın da örneklerini sergiledik. O 10 dakika benim için hiç geçmemişti.

Bu maç Skibbe’nin son şansı değil belki ama değerlendirmesi gereken en önemli şanslardan birisi. Bu akşamki maçtan olumsuz sonuçla dönülmesi halinde yönetimin -bence gereksiz olan- radikal kararlar alacağı çok açık. En azından Skibbe sene sonu gönderilme ihtimalinin farkında olacaktır.

Galatasaray’ı bu maçta bir adım öne çıkaran en önemli şey ise yine rakip takım teknik direktörünün açıklamaları: Geçen yılki maçta Galatasaray’ın üstüne gidince gol yemiştik, sonra da çok pozisyon vermiştik. Şimdi geçen yıldan daha güçlüler. Hücum yönü kuvvetli bir takım. Defansın arkasında Servet ve Meira iyi bir ikili. Arda’yı da çok beğeniyorum. Ayrıca Kewell oynayacak mı oynamayacak mı merak ediyorum. Bizim için Fransa Ligi şampiyonluğu öncelikli hedefimiz. Daha sonra Şampiyonlar Ligi’ne katılmayı amaçlıyoruz. Şampiyonlar Ligi’ne katılmak, kulübe büyük bir ekonomik getiri demek. UEFA’da şampiyon bile olsanız kulübünüz iyi para kazanamaz. Öncelikle Fransa’da lig şampiyon olmak istiyoruz. UEFA’da da ilerleyebildiğimiz kadar ilerleyeceğiz…

Bu açıklamaları takımının üzerindeki UEFA Kupası baskısını azaltmak için söyleyebilir fakat farkında mısınız bilmem ama o baskıyı alırken lig mücadelesinde bir baskı yaratmış oluyor Blanc bu durumda. Yani aslında bir yerden feragat edebiliriz derken şampiyonluk yarışında yarattığı baskıyla da şampiyonluğu tehlikeye atıyor. Hangi akıllı adam bunu yapar ki? Rakibini yanılgıya düşürmek isteyen akılıı bir adam bunu yapabilir.

Blanc’ın ne kadar akıllı olduğunu bu akşam göreceğiz. Aynen Skibbe’nin de öyle. Ancak eğer Bordeaux gerçekten UEFA’dan bir beklentisi olmayan konumda ise, maddi gelirdense Kadıköy’de kupa kaldırmanın yaratacağı gururu yaşamak isteyen ve bu yüzden UEFA’da final oynamayı daha çok hedefleyen Galatasaray daha çok baskın olan taraf bu akşam. Kaybededebiliriz ancak Benfica ve Berlin maçlarındaki gibi oynarsak en azından tur için avantajlı bir skorla döneceğimizi düşünüyorum…

Maç öncesi yorumumu mecburiyetten kısaca yazmıştım. Kısa zamanda yazdıklarımın kısmen maçda yaşananlarla örtüşmesi hem sevindirdi hem de üzdü. Deivid’in kilit oyuncu olması, Emre Aşık’ın ise defanstaki kilit adam rolünü başka bir sahnede yerine getirmiş olması, doğru tercih Josico’nun iyi performans sergilemesi, Volkan’ın devam eden Arsenal performansı, Sarı-Lacivertli takımın Alex ve Emresiz sahaya çıkacak olmasının sahada koşan 11 Fenerbahçeli olacağını söylemem, Galatasaray’ın ileri dörtlüsünün Benfica maçındaki presini maçın ilk yarısında devam ettirip rakibi zorlaması, “ben demiştim” bölümünde değerlendirilecek gerçekleşenler.

Maç nasıl geçer geyiklerine daha başlayamadan ofsayt mı değil mi tartışmaları arasında kısmen şans,kısmen de akıl dolu bir gol buldu Galatasaray. Ümit’in kafasıyla verdiği pas pek bilinçli durmuyor ama Arda’nın attığı pas ofsayt olma ihtimalini hesap etmeden verilmiş olsa da akıl doluydu. Lincoln’de bitiricilik dersi verdi. Hazır bulmuşken kasım maçlarının rövanşını alır mıyız diye düşünmeye başladık ama maçın bir diğer kilit adamı olacağını tahmin ettiğim Ayhan’ın kale ağzından çıkardığı top kendine gel tadında, enseye şaplak modundaydı. Ancak bu durumu algılamakta zorluk çeken Galatasaray defansı, maçın yıldızlarından Selçuk Şahin’in sağ ayak dış denemesinde topu ağlarında gördü. Kimsenin Selçuk’u takip etmemesi sezon başından beri kornerlerde adam paylaşımı sorunu yaşayan Galatasaray’ın bu durumu çözmeye yönelik bir adım atmadığının göstergesi oldu. Maçtan çıkacak sonucu takımların ilk 10 dakikadaki performansı belirleyecek diye düşünmeye devam ederken maçta çabucak biri sayılmayan 3 golün olması derbilerin en ilginçlerinden birine şahit olacağımızın habercisiydi. (klişemsi cümlelerin hastasıyız!..) İlk 10 dakikada yaşananların maçın genel özetini nasıl yansıttığını biraz derinlemesine değinelim.
Galatasaray’ın ilk dakikalarda bulduğu gol, maçı istediklerine ve ilk golü atarsak istatistiklere göre kazanırız düşüncesinde olduklarını gösteriyordu. Benfica maçından sonra alınan övgülerle de kazanılan özgüven ve rahatlık Arda’nın ceza yayı üstünde o hareketleri yapabilmesinin sebebiydi. Fenerbahçe’nin golünden önce kazandığı kornerlerde yarattığı tehlikeler kolay yem olmayacaklarının sinyallerini vermişti. Bu ataklardan birinde de Ayhan topu kale ağzından çıkararak maçtaki tek artısını gerçekleştirdi. Selçuk’un golünde ise adam paylaşımındaki hata aylardır çözülemeyen eksiğimiz. Belki bireysel bir hata ama rakibin Fenerbahçe olduğunu düşünerek hareket etmek gerekli. Kimi maçta rakibinı boş bırakman golle sonuçlanmayabilir ama topa vuran kim olursa olsun rakibin Fenerbahçe olduğunu unutulmamalı.
Bence maçın en kritik dakikası yine ilk 10 dakikada yaşanan ve Galatasaray’ın maçtaki genel ruh halinin bir yansıması olduğunu düşündüğüm Lincoln’ün frikiği idi. Derbilerde atılmış en güzel golü görmüş olmanın heyecanıyla herkesi ayağa kaldıran gol, çift vuruş olduğu gerekçesiyle sayılmadı. Burada suçu hakeme atmak da mümkün eğer kolaycıysanız. Fakat buradaki en büyük hata Lincoln’ün dikkatsizliğidir. Hakem topa vurabileceğin bir yerden faule hükmetmişse ve eğer sen kaleye vurmayı kafana koymuşsan verilen kararın çift vuruş mu, tek vuruş mu olduğuna dikkat etmek zorundasın. Çünkü gördüldüğü üzere maçın gidişatını, takımının kaderini etkileyen bir pozisyonun yaşanmasına sebep olabiliyorsun. Lincoln’ün bu dikkatsiz, konsantrasyon eksikliği hakim, laubali ruh halinin tüm takıma yansıdığının düşüncesindeyim. Yoksa Baros ve Nonda’nın topa kritik dakikalarda elle müdahale etmesinin, yenilen üçüncü golde Galatasaray’ın ceza alanında 6 Fenerbahçeli varken bir Galatasaraylı’nın olmasının başka bir açıklması yok! Bu adamları birileri çıkıp uyarmalı. Baros daha önce de topu önüne eliyle alarak sarı kart görmüştü. Şimdi de bu yüzden sarı kart sınırında!
Galatasaray’ın ilk yarıda Fenerbahçe’ye göre daha atak bir oyun sergilediğini söyleyebiliriz ama Fenerbahçe’nin Arsenal maçındaki defansif oyununu devam ettirmesi Galatasaray’ı zorladı. Galatasaray kanatlardan gelmeye çalışırken o bölgeye çok iyi toplanıp alanı daraltan Fenerbahçe’nin bu planını bozmanın en kolay yolu oyunun yönünü terse çevirmekti. Ancak bunu yapması beklenen Ayhan bu maçlık al gülüm ver gülüm (klişeleri seviyoruz!..) oyunu tercih edip, Lincoln de ceza alanına gömülünce topu diğer kanada taşıma şansını bulamadı Galatasaray. Böyle olunca da atak yolları tıkandı ve ikinci golü bulmak için teşebbüste bile bulunamadılar. Galatasaray da Fenerbahçe’nin alan daraltma planını uygulamak istese de, topu hızlıca ters kanada taşımayı başaran Sarı-Lacivertli ekip böylece daha kolay rahatsız etti rakip kaleyi. Kendi yarı alanının sol tarafından alıp sağ kanada aktarılan paslarla Fenerbahçe biraz da şansıyla ikinci golü bulunca çok rahatladı. İkinci gol için suçlanacak birini aramaya gerek yok. O top Emre’yi aşsa Güiza’nın önüne düşecekti. De Sanctis’in o topu çıkarma ihtimali veya “okçu”nun o golü kaçırma ihtimali elbette vardı. Ama olasılıklar üzerine konuşmak bir tek istatistikte işe yarar. Fenerbahçe maçlarının talihsiz adamı Emre Aşık bu golden sonra da belini doğrultamadı. Yenilen ikinci golden sonra Galatasaray’ın bir penaltısının verilmediğini belirtmeli. Selçuk’un altıpasta kafa topunda kambura yattığını söylemek gerek. Ümit Karan o pozisyondaki itirazında haklı. Ama yenilginin sebebi tabi ki bu değil. (Hakem hataları ile alakalı ayrıntılı yazı için durma tıkla!)
İkinci yarının başında gelen gol maçın bitiş düdüğünü çaldı. De Sanctis’in baraj yaptırmamasını eleştirenlere “Barthez baraj yaptırdı da ne oldu?” demek istiyorum. Böyle şutlarda topun nereye gideceğini topun vurulduğu 35. metreden görerek pozisyon almak isteyen kaleci sayısı çok. Yamulmuyorsam Van Hoijdonk’a da baraj yaptırmayan bir kaleci vardı. (Mondragon?) De Sanctis ile Roberto Carlos, o şutun ilk topta gol olup olmayacağına bahse girse kazanan İtalyan olacaktı. Çok da kolay olmayan bir topu çıkarmayı başardı. Asıl hatalı olduğu yer topu çeldiği bölge. O topu aldı direğin kenarından altıpasa doğru Lugano’nun önüne tokatladı. Hadi şutu atan Carlos olduğu için topu çeleceği yönü hesaplayamadığını varsayalım ama ceza alanına giren 6 Fenerbahçeli’yi takip etmemek nasıl bir rahatlıktır! nasıl bir koyvermişlik, umursamazlık, laubaliliktir!!! O dakikada bıraktı işte maçı Galatasaray.

İkinci yarıya bir gol daha yiyerek başlamak tüm planları suya düşürdü haliyle. İlk yarıdaki oyun umut vermişti. Ama derbilerin ruhunu çok iyi bilen Ümit Karan’ın oyundan çıkmasıyla Galatasaray’ın rakip derfansla dövüşen gücü yok oldu. Yine Ümit gibi savaşçı oyun yapısına sahip Baros’un çıkması aynı etkiyi yaratmadı çünkü sağ kanada hapsedildi. Bana kalırsa akıllı bir oyunla Baros, hızıyla o kanatta daha verimli kullanılabilirdi. Tottenham’daki Robbie Keane tadında bir oyun sergilettirilebilirdi. İkinci yarıya Baros-Kewell değişikliği ile başlamak yeterli olurdu. Ama Nonda, Lincoln, Kewell gibi sakatlanmama korkusuyla Ümit kadar boğuşmayan oyuncuların sayısı arttığı için ceza alanını zorlayamadı sarı-kırmızılı takım. Oyuna ikinci yarı giren Kewell da topla bu yüzden 60. dakikada buluşabildi. Onun da ne yazık ki tek hareketi kullandığı serbest vuruştu.

Skor farkı 2 olunca Galatasaraylı oyuncuların sinirleri hemen bozuldu. Arda’nın bazı pozisyonlarda gereksiz itirazları, Ayhan’ın Volkan’ın sakatlığından sonra Carlos’un önünde prese devam etmesi centilmenliğe sığmayan bir hareketti. Benfica’daki güzel oyunuyla kilit  bir rol oynamasını beklediğim Ayhan, tam tersi bir şekilde çirkef oyunuyla takımının sinirlerini gererek kilti bir rol üstlendi.

Skora bakarak Fenerbahçe’nin ezici bir oyun oynadığını ve bu galibiyetle artık bileğinin bükülmeyeceğini düşünmek yanıltıcı olur. Çünkü Fenerbahçe gollerini planlanmış veya atağın gidişatına göre harika organizasyonlarla bulmadı. Galatasaray’ın hatalarını çok iyi değerlendirdiler. Ve daha istekli, özgüvenli bir oyunla haklı bir galibiyet aldılar. Oyun olarak Arsenal maçındaki defansif dirençlerinin üstüne koyarak oynadılar. Josico ve Deivid’in ilk 11’de oyuna başlaması Londra’daki oyuna atak gücünün eklenmesini sağladı. Aragones’in bu değişikliği (Londra’da bir puanı kazanan bir takım vardı), Skibbe’nin “kazanan 11’i değiştirmeme tezini” çok iyi çürüttü. Akıllı, verimli, ne yaptığını bilerek oynayan Fenerbahçe’yi tebrik etmek gerek. Önlerinde zor bir dönemeç var. Eskiden Alexsiz varlık gösteremeyen Fenerbahçe onsuz da ezeli rakibini yenmeyi başarmış olması Aragones’i zorlu bir tercihe, Galatsaray yönetimini de Skibbe konusunda zor bir karar sürükleyecek…

(Cumhuriyet Spor Eki Sayı:115 / 07.10.2008)

Önce Fuar Şehirleri Kupası vardı. İsviçre, İtalya ve İngiltere federasyonlarının önde gelen isimleri, FIFA’nın da desteğiyle 1955’te kurulan bu kupada Avrupa’nın çeşitli ülkelerinden sadece uluslararası ticaret fuarlarının yapıldığı kentlerin takımlarının katılması kararlaştırıldı. Takımların liglerindeki konumları önemsenmeden mücadele edilebilen kupada ‘tek şehir, tek takım’ kuralı da bulunmaktaydı. Kupaya heyecan katmak amacıyla 1968’de statü değişikliğine gidilerek kupa lig ikincilerinin mücadele edebileceği hale getirildi ve ismi de 1971’de ‘UEFA Kupası’ olarak değiştirildi.
Kulüplerarası ikinci büyük organizasyon olarak kabul edilen ‘Kupa Galipleri Kupası’, 1992’de ‘Şampiyon Kulüpler Kupası’ lig formatına geçince gözden düşerek 1998/99 sezonunda UEFA Kupası’na katıldı. UEFA başkanları her sezon bu kupaya ilgi çekmek için ne yaptıysa da bu kupa Devler Ligi’nin gölgesinden kurtulamadı. Ancak bu sezon UEFA Kupası’nda mücadele edecek takımlar birçok açıdan Şampiyonlar Ligi’nde yaşanan heyecanı aratmayacak. Çünkü ilk 4 torbada son iki sezon içinde Şampiyonlar Ligi’nde boy göstermiş takımlar bulunuyor.
Grup eşleşmelerinin bugün belli olacağı turnuvada birinci torbadaki takımlar fazlasıyla göze batıyor. İlk bakışta birinci torbaya aldanıp Şampiyonlar Ligi torbalarından biri olduğu sanılabilir. İnsanı bu yanılgıya düşüren şey ise bu torbadaki 6 takımın 2007-08 sezonunda Şampiyonlar Ligi’nde mücadele etmiş olması. Hamburg da 2006-07 sezonunda bu lige katıldı. Tottenham ise Şampiyonlar Ligi’ne uzun yıllar katılamamasına karşın kurduğu güçlü kadroyla dikkat çekiyor. Bu torbada bulunan Milan, 2006-07 sezonunun Şampiyonlar Ligi şampiyonu. Sevilla da geçen sezon Şampiyonlar Ligi’nde son 16 takım arasına girdi. Ayrıca 2005-06 ve 2006-07 sezonlarının da UEFA Kupası’nın sahibi…
İkinci torbada bulunan 8 takımdan 3’ü geçen sezon Devler Ligi’ne katılabilmiş. Ancak Deportivo, S.Moskova, PSG ve Club Brugge de zaman zaman bu kupada yer alan önemli takımlar… 3. torbada ise Rosenborg ve Slavia Prag, bir önceki sezon Şampiyonlar Ligi’nde oynadı. Bu torbada bulunan temsilcimiz G.Saray’la birlikte yaptığı transferlerle öne çıkan Manchester City, Udinese, Sampdoria ve Feyenoord’un Şampiyonlar Ligi düzeyinde olmadığını kim iddia edebilir?
4. torbada yer alan takımlardan Hertha Berlin, Portsmouth, Aston Villa, Kopenhag ve 5. torbadaki St. Etienne, Wolfsburg ve S.Liege, Avrupa arenasında sıkça yer alıyor. Özellikle S.Liege’in Liverpool’a uzatma dakikalarında yediği gollerle Şampiyonlar Ligi gruplarına kalamadığını, Everton’ı ise mağlup olmadan eleyerek buraya geldiğini unutmamak gerekir.
Beşiktaş ve Kayserispor’un elendiği kupada ülkemizi bir tek G.Saray temsil edecek. Şampiyonlar Ligi’nden elenen Sarı – Kırmızılılar hayal kırıklığına uğrasa da UEFA Kupası’nda mücadele açısından hiçbir fark hissetmeyecek. Çünkü Milan, Stuttgart, G.Saray, Aston Villa ve S.Liege’den oluşacak muhtemel grubun Şampiyonlar Ligi’ndeki hiçbir gruptan aşağı kalır bir yanı olmayacak. Bu kupanın tek eksiği takımlara maddi bir katkısının bulunmaması. Ancak UEFA Başkanı Michel Platini, gelecek yıl yapılacak değişiklikle bu durumun aşılacağını müjdeledi. Avrupa Ligi adını alacak UEFA Kupası’nda ekonomik anlamda da adımlar atılacak.

Gruplar:

A GRUBU-Schalke (Alm),Paris SG (Fra),Man.City (İng),Santander (İsp),Twente (Hol)

B GRUBU-Benfica (Por),Olympiakos (Yun),GALATASARAY,Hertha B. (Alm),Metalist (Ukr)

C GRUBU-Sevilla (İsp),Stuttgart (Alm) ,Sampdoria (İta),Partizan (Srb),St.Liege (Bel)

D GRUBU-Tottenham (İng),Spartak M. (Rus),Udinese (İta),D.Zagrep (Hır),NEC Nij. (Hol)

E GRUBU-AC Milan (İta),Heerenveen (Hol),Braga (Por),Portsmouth (İng),Wolfsburg (Alm)

F GRUBU-Hamburg (Alm),Ajax (Hol),Slavia Prag (Çek),A.Villa (İng),Zilina (Svk)

G GRUBU-Valencia (İsp),Brugge (Bel),Rosenborg (Nor),Kopenhag (Dan),St.Etienne (Fra)

H GRUBU-CSKA (Rus),Deportivo (İsp),Feyenoord (Hol),Nancy (Fra),L.Poznan (Pol)

Avrupa Şampiyonası’ndan sonra futbolseverleri futbol açısından fazlasıyla tatmin eden Şampiyonlar ligi de sonunda başladı. Bu sene dört tane süpriz takım var bu ligde. Rumen CFR Cluj, Güney Kıbrıs’tan Anorthosis, Danimarka’dan Aalborg ve Beyaz Rus ekibi BATE Brisov. Averaj takımı olur gözüyle bakılan bu dört takımdan ikisi ilk maçlarında hiç de öyle olmayacaklarını kanıtlarcasına performans gösterdi. Yıllardır hem kendi liginde hem de Avrupa arenasında gol yollarında hiç problem yaşamayan Bremen Anorthosis’e bir gol atamadı. CFR Cluj ise İtalyan devi Roma’ya acımadı! Üstelik deplasmanda ve 1-0 geriden gelerek başardılar bu işi. İyi de kim abi bunlar?

Herkeste merak uyandıran bu takıma hemen bir göz attım. Kulüp Cluj şehrinin Avusturya-Macaristan İmparatorluğuna dahil olduğu 1907 yılında kurulmuş. Orijinal adı da Demiryolu Çalışanları manasına gelen Kolozsvári Vasutas Sport Club (K.V.S.C.) müş. Kurulduğu yıldan 1970’lere kadar elle tutulur bir başarısı yok. Araya giren dünya savaşları, sınır çizimi vs. gibi siyasi, politik sebeplerle bi Romanya ligi, bir Macaristan ligi, bir Transilvanya kupası gezmiş dolaşmış.

1976 senesine kadar, bizim de yaptığımız gibi en parlak dönemini ballandıra ballandıra anlatmış wikipedia’da. Şuna üç attık, buna beş attık falan. Fakat 1976-2002 dönemi arasında asansör takım kim olmak ister diyince ilk parmak kaldıranlardan biri olup alt liglerin gediklisi olmuşlar. Bu arada finansal problemlerle de boğuşan kulüp 90’lara doğru “özkaynak”tan gelen yetenekleriyle belini doğrultmaya başlamış.

2002 yılında da gözünü sevdiğim endüstriyel futbolun “batağına” düşüp ECOMAX’ın hem kulübe sponsor hem de ortak olmasıyla Roma galibiyeti’nin temelleri atılmaya başlanmış. Bu arada paranın her şeyi yapabileceğini düşünen kulüp yöneticileri muhakkak bir haltlar karıştırmışlar ki, kulübün ana sponsorunun adı hakem ayartma skandalına karışmış.  Sonra teknik direktörü bunu reddetmiş ama onu da devre arası göndermişler. Yerine gelen Aurel Sunda’da 15 maçta tek beraberlik alarak takımı birinciliğe sonra birinci lige taşımış. Tam 28 yıl sonra birinci lige çıkan Cluj’un yerel olarak en büyük başarılarından biri bu.

2005 sezonunda Intertoto’ya katılma başarısı göstermişler. Maça rezerv kadrosuyla çıkan Athletic Bilbao’yu 1-0 ve ne maçtı be dedikleri St. Etienne’i yenemeden elemişler. Ancak Zalgiris Vilnius’u rahat geçebilmişler. Final maçında da Fransız Lens’a 89. dk.da yedikleri frikik golüyle elenmişler. Bu dönemde de takımın başında bulunan Rumen futbolunun önemli isimlerinden Dorinel Muntenau, aynı anda futbolcu olarak görev yapmış.

Şampiyonluğa uzandıkları sezonda takıma bu yoldaki en önemli desteği Benfica’dan gelmiş. Portekiz futboluna önemli yetenekler yetiştirmiş takım elindeki genç yetenekleri pişmesi için bu takıma göndermeye başlamış. 2006-2007 yılında yapılan kardeş kulüp anlamasından sonra takıma bir çok portekizli gitmiş gelmiş. Şu anda 5 tane portekizli var ve bu oyunculardan Cadu takımın kaptanı. 28 kişilik takımda zaten 7 rumen futbolcu var. Bu açıdan bakılırsa milli takımlara ne katar bu takım denilebilir. Ancak şu açıdan bakarsak katacağı şeyler var. Avrupa’da es kaza bir yerlere vardı bu takım, ülke puanına katkısı kadrosunda 5 portekizli, 3 brezilyalı 6 arjantinli vs bulundurduğu için bu ülkelerin takımlarına paylaştırılmayacak. Ülke puanına yapılacak katkı ile Romanya’dan daha fazla takımın katılmasını sağlamış olacak Avrupa Kupalarına…

Neyse konumuza dönelim. Takımı şampiyon yapan hocayı kovmuşlar ve yerine İtalyan Maurizio Trombetta’yı getirmişler. Zaten film de burada kopuyor. Trombetta 45 yaşında genç bir teknik adam. Kariyer olarak da daha yolunun başında. 1981-1993 yılları arası alt liglerin seyyah futbolcularından biriymiş. Emekli olur olmaz futbola ilk başladığı Udinese’de altyapı hocalığına başlamış. Kısa süre sonra dönemin teknik direktörü Giovanni Galeone’nin asistanlığına geçmiş. 1999 yılına kadar Galeone nereye, “asistan” Trombetta oraya gitmiş. Perugia ve Napoli bünyelerinde bulunduktan sonra biraz da Bologna’ya gitmek isteyip, haftasonu Roma’nın yenildiği Palermo’nun şu andaki hocası Francesco Guidolin’in Bologna takımında asistanlığına geçmiş. 5 sene burada çalışan tilki kürkçü dükkanına geri dönmüş. Galeone’nin Ancona’da yardımcılığını yapmış.

Kendi ayakları üzerinde durmaya 2007 senesinde karar veren Trombetta amatör kulüplerden Sevegliano’nun 7. haftada başına geçmiş ve son sıradayken aldığı takımla ligi 4. bitirmiş. Ardından da yolu Cluj’la kesişmiş. Nerede nasıl olmuş onu çözemedim. Ama etkileyici bir CV’si olduğunu söyleyebileceğimiz bu hocanın bu düzeyde bir takıma tavsiye edilmesi zor olmamıştır. Sezonu da Dinamo ve Steaua gibi iki köklü ekibin 17 yıllık hegamonyasına son vererek büyük bir adım atmış.

Yukarıda anlattıklarımdan çıkarılacak sonuç şu. Cluj çok mükemmel bir takım değil. Ancak başlarında 12 sene futbolcu, 14 sene de antrenör olarak italyan futbolunun içinde olan bir teknik adam bulunuyor. İtalyan takımlarının sistemini, oyun tarzını ondan iyi bilebilecek birileri elbette vardır ama onun da iyi bildiğini söylemek zorundayız. Bunları düşününce ve üstüne bir asistanlığını yaptığı Guidolin’den Roma’yı nasıl alt ederim başlıklı dersleri aldıysa alınan bu galibiyete şaşırmamalı bence. Tabi ki futbol şansı ve Roma’nın muhtemel çantada keklik takım düşüncesi galibiyete etki etmiştir. Top daha ne kadar yuvarlak olabilir bunu gördük Şampiyonlar Ligi’nin ilk haftasında.

Bakalım Cluj daha neler yapabilecek, Roma galibiyeti tesadüf mü değil mi göreceğiz. Ancak ben Trombetta’nın adını bir köşeye yazdım seneye Seria A takımlarından birinde yeri bence hazır…