Turkcell Süper Lig’de geride bıraktığımız son iki sezonun flaş ekibiydi Sıvasspor. İki sezon boyunca aldıkları sonuçlarla akıllara “Trabzonspor’dan sonra şampiyonluğa uzanabilecek takım acaba Sıvas olabilecek mi?” sorusunu getirmişlerdi. Süper Lige çıkalı 5 yıl olmasına karşın 2005/06 yılından itibaren sırasıyla sezonlarını 8., 7., 4. ve 2. bitiren Yiğidoların bu başarısının en büyük nedeni kadro istikrarıydı. Geçen sezon öncesi takıma katılan Herve Tum, Bilica, Faruk Bayar, İbrahim Dağaşan’dan sonra ara transfer döneminde de Kamanan ve Murat Erdoğan’la oluşturulan kadro derinliği bu yıl bozulunca ‘usta’ teknik adam Bülent Uygun ve Sıvasspor’un düşüşü başladı. Ne diyo lan bu lavuk…

Bu yıl daha derli toplu bir blog olma amacındayım desem de inanmayın. Pek de inandırıcı değil zira. Ne olur ne olmaz derli toplu olamayız belki. Ama bu yıl özellikle takip edeceğim ligler, takımlar, teknik adamlar ve futbolcular belirledim. Sürekli takip edeceğim diğer iki lig de Premier Lig ve Bundesliga olacak. Aslında zaten blogumu takip eden biri bu iki lige olan ilgimin farkındadır. Aldığım bu karardan mütevellit sizlerin benden takip edebileceklerinizin listesi şöyledir. -Bu liste genişletilecektir o konuda eminim-

Takımlar: Galatasaray, Trabzonspor, Tottenham Hotspurs, Arsenal, Liverpool, Wolfsburg, Eintracht Frankfurt, Schalke 04…

Futbolcular: Tuncay Şanlı, Sebastien Bassong, Glen Johnson, Michael Owen, Jack Wilshere, Sebastian Giovinco, Esteban Granero…

Teknik Direktörler: Michael Skibbe, Hugo Broos, Bülent Uygun, Felix Magath…

eklemelerinizle bu listeyi genişletebiliriz…

Sivasspor, Hollanda kamının ilk hazırlık maçında Hollanda Birinci Lig takımlarından Heerenven’e 5-0 yenildi.

Sivasspor, Hollanda kamının ilk hazırlık maçında Hollanda Birinci Lig takımlarından Heerenven’e 5-0 yenildi.

Karşılaşma sırasında maçı saha kenarından izleyen Trabzonspor kaşkollu bir taraftar, Sivasspor Teknik Direktörü Bülent Uygun’a hakaret etti. Bunun üzerine kaleci antrenörü Murat Göksu, saha kenarındaki taraftarı yumrukladı. Hollanda polisi, taraftarın şikayeti üzerine Murat Göksu’yu gözaltına aldı. Göksu’nun karakolda ifade verdiği açıklandı.

yorum:

Olacağı buydu. Bülent Uygun’un ‘agresif’ ve egosantrik tavırları en sonunda kulübe parçalamaya kadar varmıştı. Geçen sezon Ne diyo lan bu lavuk…

Reuters’in blogların konu olmak kanımca çok önemli bir şey olmalı. Dünyanın en önemli haber ajanslarından biri Reuters. Bugün Alexandra Hudson bir yazı yazmış Sıvasspor’un başarısı hakkında. Ne diyo lan bu lavuk…

Sıvas’ın dönüşü!

Bülent Uygun’la geriye düştüğü 9 maçı çevirmeyi başardı

(Cumhuriyet Gazetesi-28.09.2008)
Sıvasspor, Bülent Uygun’la geri dönüyor… Kırmızı – Beyazlılar, genç teknik adamın takımın başına geçtiği 2006’dan bu yana oynadığı lig maçlarının 9’unda geriye düşmesine karşın 90 dakika sonunda sahadan puanla ayrılmayı başardı. Bu karşılaşmaların 5’ini galibiyetle kapatan Sıvasspor, 4’ündeyse rakibiyle berabere kaldı. Kırmızı – Beyazlıların geriden gelip puan aldığı 9 maçın 4’ünü F.Bahçe, G.Saray ve Beşiktaş’a karşı oynamış olması da dikkat çekiyor. Anadolu’nun yükselişteki temsilcisi, F.Bahçe ve Beşiktaş’ı birer kez yenip G.Saray’la berabere kalırken bu maçlardan çıkardığı puanları önceki günkü F.Bahçe galibiyetinde olduğu gibi son dakika golleriyle elde etti. Yenik duruma düştüğü maçları son 15 dakikada attığı gollerle çeviren Sıvasspor, süre tükenene dek mücadeleyi bırakmamanın semeresini aldı. Son 3 sezonda G.Saray ve F.Bahçe’nin kazandığı şampiyonluklarda son dakikalardaki gollerin önemi göz önüne alındığında, Yiğidolar bu performansıyla şampiyonluğa göz kırpıyor. Sıvasspor gibi takımların Alex’leri, Lincoln’leri, Delgado’ları olmayacak belki ama kısıtlı bütçeleri ile şampiyonun 6 puan gerisinde kaldıkları sezon bir Anadolu takımının cesur oynadığı zaman neler yapabileceğini herkese gösterdiler. Gösterdiği mücadeleyle futbolseverlere amatör ruhun ne demek olduğunu hatırlatan Yiğidolar, 2008-09 sezonunda evlerinde yenemedikleri 3 büyük takımı bu sezon alt etmeyi başarabilirse şampiyonluk hiç de uzak gözükmüyor…

2008-09: Sıvas-F.Bahçe: 2-1 (Dk. 88 Sezer Badur: 2-1), Eskişehir-Sıvas: 2-2 (Dk. 75 M.Yıldız: 2-2).
2007-08: Manisaspor-Sıvasspor: 1-1 (Dk. 87 Sezer Badur: 1-1). Beşiktaş-Sıvas: 1-2 (Dk. 83 Ilgar Gurbanov: 1-2). Sıvas-Bursa: 3-2 (Dk. 76 M.Yıldız: 3-2).
2006-07: Sıvasspor-K.Erciyes: 2-1 (Dk. 90 Mehmet Yıldız: 2-1). Sıvasspor-G.Saray: 1-1 (Dk. 90 Gürhan Gürsoy: 1-1). Sıvas-G.Antep: 2-1 (Dk. 79 Mehmet Yıldız (pen.): 2-1). F.Bahçe-Sıvas: 2-2 (Dk. 37 Servet Çetin: 1-2).

1,5 ay önce böyle bir manşet atmışız gazeteye. Fenerbahçe maçına kadar mağlubiyet almamışlar. İlginçtir ki tam da bu maçtan sonra Ankaraspor’a deplasmanda yenilmişler. Bir de Antalyaspor’a… O günden beridir de Beşiktaş ve Trabzonspor’a yenilmemişler. Galatasaray’la oynamadılar henüz. Evinde kral, dışarıda ise biraz talihsiz bir performansları var. Bu hafta karışmış bir Gençlerbirliği deplasmanına çıkacaklar..

İstatistiklere göre ligin ilk yarısını bitiren takımlar genellikle şampiyonluğa ulaşmışlar. Henüz ligin ilk yarısı bitmiş sayılmaz tabi ki ligin 17. haftasında Sami Yen’de oynayacakları Galatasaray maçı bu noktada çok kilit bir role sahip.. Sivasspor’lu değilim,Sivaslı da değilim fakat ligi şampiyon bitirme konusunda sonuna kadar destekçileriyim. Bu desteği vermemin tek sebebi ise, yıllar sonra anadoludan bir şampiyon çıkacak olmasının yanında her açıdan örnek teşkil ediyor olmaları.. Keşke şampiyon olsalar ve diğer anadolu takımları da onları örnek alsa…

Ligin daha başlarıydı. Abimle ligdeki antrenörlerin farklı ve yeni jenerasyondan olmalarının gelecek için çok güzel olabileceğinden bahsetmiştik. “Eski tayfa’nın” piyasada olmamasının ümit verici olduğu konusunda hemfikirdik. Yeni jenerasyonun futbolculuğuna şahit olabildiğimiz kişiler olması daha da fazla bizdenleştirdiği için daha dikkatli takip ediyorduk Süper Lig’i. Çünkü küçükken kalede Engin’dik mesela… Ya da forvette-defansta Ertuğrul’duk… Orta sahada atom Rıza’ydık… Gol atınca Bülent gibi “uygun” adım selam veriyorduk tribünlere…

Yeni jenerasyon’un gelişiyle kısmen “değişen” maç sonrası yorumlar daha fazla izlenileesi kılıniyordu. Çünkü futbolun br oyun olduğunu bazen hakemlerin hataların yapabileceğini, ya de kendisinin hatalarından dolayı maçı kaybettiğini söyleyebiliyorlardı. Bu adamlar futbolun parametrelerinin insanlar olduğunu ve onların da hatalarla dolu olduğunun farkındaydı. Bu yüzden ağır bir yenilgi alındığında sağa sola saldırmaktansa “hatalarımızın farkındayız” açıklamalarını yapabiliyorlar.

Ancak görünen o ki, değiştiğini zannettiğimiz yöneticilerin bünyeleri kabul etmedi bu bakış açılarını. Tamam Metalist karşısında alınan, beklenmeyen ve ağır bir yenilgiydi. Ancak yine tek yenilgilik bir karar “adam gibi adamı” göndermeye yetti. Yerine gelen hakkında herhangi bir yorum yapmıyorum, çünkü konumuz bu degil…

Aynı şekilde aslında daha önce Bursaspor’da çok da kötü işler çıkarmayan Engin İpekoğlu ligin en toplama takımının başındaydı lig başlarken. Bu sene için en azından ligde tutunabileceklerini, gelecek sene de takımın başında kalırsa ilk 10’u zorlayabilecek kapasiteye sahip kadrolarıyla iyi işler yapabileceklerini düşünüyordum. Ancak Kocaeli yönetiminde de bazı şeyleri bünyeler kabul etmedi. Sabır gösteremediler bir türlü. Engin’i gönderip Yılmaz Vural’ı getirdiler. Bu durum yönetici profilinin ne yazık değişemediğini gösteriyor. Ayrıca hiç de özlememişim Yılmaz Vural’ı.

Evlere şenlik açıklamalar vardı maç öncesi Yılmaz Vural’dan. 15 gündür bu maçla yatıp kalkıyoruz, bu maç çıkış maçımız olacak vesaire… Maç günü geldi ve tribündeki herkesin gözü, canlı yayın kameralarının objektifleri Yılmaz Vural’a dönüktü. Çünkü haberin saha dışında olduğu aşikardı ne yazık ki. Doğduğumdan beri bir Yılmaz Vural gerçeği olan ligimizde onun bulunduğu saha kenarından bir haber çıkmaması imkansızdı. İkinci yarı Serhat Akın’ın yerine aldığı yabancı oyuncu sakatlandıktan sonra sedyenin yanına gidip oyuncusunun oynayıp oynayamayacığını sorduktan sonra aldığı red cevabına eliyle “hay ben senin” hareketi yapmış olması en masumu. Dakikalar 90 artılara geldiğinde saha kenarındaki telaşlı hali hala antipatik. Ne zaman yuvarlanacak bu adam derken sanırım golden sonra sahanın içine doğru koşarken ayağı kayıp yuvarlanarak eski formundan bir şey kaybetmediğini gösterdi. Ancak kendisine hiç bir şey eklemediğini de maç sonrası saçmasapan, abuk sabuk hareketlerinden yorumlarından anlamak mümkündü. Maçın olması gerekenden uzun oynandığını ve FIFA’nın kurallarında böyle bir şey yazmadığını iddia etmesi hala Köln akademisine sınavlara hazırlandığı kitaptan kalma bilgilerle konuştuğunu düşündürttü bana.

Yorumcuyken hakemlere çok yüklenilmemesi gerektiğini söyleyen bu adam, Bülent Yıldırım üzerinden tüm hakemlere yüreksiz, adam değilsiniz diyerek saha kenarındaki hareketliliğini söylemlerinde de gösterdi. İşte biz bundan sıkıldığımız için eski tayfanın olmaması sevindiriciydi. Artık Yılmaz Vural ve onun gibilerini istemiyorum ben hiç bir takımın başında. Biz iyiydik böyle sen nerden çıktın yine Yılmaz Hocam. 20 yılda saha kenarında attığın taklalar, kazandığın başarılardan fazla. Bazı şeylerin olmadığını artık anla…

The manager of Sivasspor, who started his sporting career as a wrestler, now seems set to wrestle Anatolioan football to the top of the Turkish game. (insidefutbol)

Until the age of 14, Bulent Uygun was a wrestler. This was mainly because of his father who was a wrestling coach. One day Uygun went to watch his friends playing football as they usually did, but on this particular day one of the teams was missing a player. The coach of this team managed to persuade Uygun to take this boy’s place. After the game, the coach called his father and said: “If you push him to be a football player, he is going to be star.” Uygun’s father heeded the coach’s advice and the youngster’s wrestling career was over. What many don’t know is that Uygun still feels emotional about this change of career. He was a successful wrestler and felt he could have achieved great things in the ring.

Young Bulent Uygun’s football career began at Sakaryaspor in the junior team when he was 14. Whilst at Sakaryaspor Uygun was capped 32 times for various Turkish national youth teams. When the youngster realised that his playing time with Sakaryaspor was limited, he transferred to Ankara Şekerspor, when he was 17. After one year at Ankara, he moved on again to Kocaelispor in 1989. This is the club at which he truly begun to shine.

Uygun became the conductor of Kocaelispor’s successful orchestra between 1989 and 1993. In the 1992/1993 season, when Kocaelispor played very good football and finished the year at the top of the table he scored seven goals. When he learnt that Fenerbahce wanted to buy him at the end of the season, he didn’t give 100% and his performances tailed off, the reason for this is that Uygun was desperate not to be injured and put his transfer at risk,-he made this confession years later. Partly through this Kocaelispor lost the chance to be champions for that season and finished the table in 4th position.

After he transferred to Fenerbahce with his speed, dribbling ability and cool finishing in front of goal, he scored 22 goals for that season and became the top scorer in the Super Lig. He was the first top scorer to be anything other than a striker. During this season he also became well known for an unusual goal celebration, the salute of a soldier.

Uygun’s career at Fenerbahce ended in the middle of the 1996/1997 season when then president Ali Sen decided he wasn’t able to reproduce his form of old for the side. In later years Ali Sen would admit that this decision was the worst mistake of his period in office.

Bulent returned to perhaps his first love Kocaelispor; however fate was not kind to him and hopes of recapturing the form of his earlier spell at the club were quickly ended with a broken leg picked up in his very first game.

Afterwards he was never the same player for Kocaelispor and continued his career as a journeyman player, playing successively for Çanakkale Dardanelspor, Trabzonspor, Göztepe, Zonguldakspor, Kilimli Belediyespor and Anadolu Üsküdar 1908. In his last season he played at Sivasspor, where he finished his career as a professional football player in 2004.

After his playing career ended he started to work at Sivasspor as Executive Manager, a role he performed for 3½ years. In 2007 he took the control of the team as Technical Director-Manager in the 12th week of the season and immediately enjoyed success with victory against Besiktas. He finished his first season with Sivasspor in 7th place, quite an achievement considering he took control of the team when they were rooted to the bottom of the Super Lig.

The following season saw Sivasspor begin with a series of impressive home performances. After the first period of the league Sivasspor were amazingly at the top of the table. After this success everybody started to believe that Sivasspor could even win the title.

Despite this progress Uygun constantly changed his opinion as to whether the side could win the title from game to game. He himself seemed shocked by their performances and continual victories. The side though suffered a wake-up call when they lined up against Fenerbahce at home. A good performance from the visitors saw Sivasspor crushed 4-1. Until this game Sivasspor had been unbeatable at home and everybody believed that at least they could take one point from the game. But Bülent Uygun appeared to get his tactics wrong, failing to motivate the side and failing to deflect the focus from his side by making many many statements before the game to the press.

However in the coming weeks Fenerbahce, Galatasaray and Besiktas all dropped points. Once again Sivasspor could win the title, this despite losses at home to Fenerbahce and Beskitas (the visit of Galatasaray is to come).

The achievement of in keeping Sivasspor in the title race despite injuries to key players like Pini Balili lies with Bülent Uygun’s tactical knowledge. In the Turkish 4-4-2 magazine he says that to improve his management skills he slept in front of the door of Fatih Terim to talk about his experiences with the national team, Galatasaray, Fiorentina and Milan. Uygun further said that he adopted many of the training programs that he saw Terim use. He also talked with the Basketball manager Aydın Örs to learn about zonal marking, and driving a man behind the defence, and he says that he is not addicted to any tactical arrangement like 4-4-2, and always changes his tactics in every game to outwit the opposing team. But I have to say that he really failed in this regard against Fenerbahce because they didn’t play like they had played before and as a result didn’t get success.

Bülent Uygun’s success has really been based on waiting for the opposing team to make a mistake, and then counter-attacking with pace. It is a tribute to this hot property in Turkish management that Sivasspor are in the title race with just two games to go! If they can somehow manage to take the Super Lig championship it will be a very big success for Anatolian football, and of course Bülent Uygun.