Fotoğrafta ön plana çıkan tabi ki turuncu formasıyla Ümit Karan, sonra hakem ve hakemin elindeki kırmızı kart. Fakat her zaman ön plana çıkan şeyler çok fazla şey ifade etmiyor. Bu fotoğrafta “arka planda” kalanlar aslında futbolun her alanında ön plandalar. Rakibinin kırmızı kart görmesinden ötürü büyük haz duyan Sıvasspor taraftarlarının yüzlerine yansıyan neşeye, el kol hareketlerine yansıyan sevince bakın! Arada yuhlayanlar da var gibi gözüme çarpıyor. Ama burada en süper tepkiyi veren üçü, hakemin kafasının solunda kalan bereli amcadan, hakemin kafasıyla sağ kolu arasında kalan kot takımlı çocuktan ve bu ikilinin arsında kalan kahverengili amcadan geliyor…

Maçtan sonra kural hatası var diye G.Saray yönetimi itiraz etti. Olumlu sonuçlanmayabilir. Emin değilim maçı izlemediğim için yorum da yapmayacağım. Ama şu iki yorum Milliyet Haber Portalı’nda yayınlandı. Ve bu adamlar ülkenin en çok izlenen haber portalı ve en büyük medya grubunun bir parçası. Muhteşem bir haberciliğe imza atarak Ümit Karan’a, içinde bulunduğu pozisyonu, üçüncü tekil şahıs olarak yorum yaptırmışlar! Vallahi BRAVO!!! Ve Ümit de kendini haklı bulmuş!! =) Bir de Ahmet Çakar’ın açıklaması var ki evlere şenlik bu adam gerçekten kuralları bilmiyor dedirtti bana. Neden mi? Önce bir yorumlara bakalım…

Ümit Karan: Yunus Yıldırım, kırmızı kartla Ümit’i oyundan attı. Orada (varsa küfür hariç) Ümit’in oyundan atılmasını gerektirecek bir hareket yoktu. Bu sahada Galatasaray’a vurulacak en ağır darbe buydu.

Ahmet Çakar: Ümit bir ikili mücadelede buzun etkisiyle oyun sahasının dışına düştü. Yerden kalktı, sinirlenmiş ve yerdeki buzları tekmelemiş. Neymiş efendim, hakemin üzerine su sıçramış. Her maçta yaşanan bu masumane reaksiyonun karşılığı koskoca bir kırmızı kart. Üstelik bu olay oyun alanı dışında. Oyun hakem atışıyla başlayacağına çift vuruşla başlıyor. Bu da bir kural hatası. Ondan sonra hakemler bizi rahat bırakın diye haykırıyorlar. Yaptığınız bini aştı ve hala utanmadan suçu başkalarında arıyorsunuz. Yazıklar olsun.

Ahmet Çakar’ın bu yorumda birçok iddiası var. Ancak en çok ilgi çekeni bu olayın oyun alanı çizgileri dışında olduğu ve bu yüzden de futbolcunun bu hareketinin oyuna dahil olmadığını yani hakemin Ümit Karan’a oyun oynanırken, oyun çizgileri dışında yaptığı bir hareketten kırmızı kart gösteremeyeceğini iddia etmesi. Bu ne kadar mantıklı? Saha çizgileri dışındaki karları “kasıtlı olarak” hakemin üstüne sıçratırsa oyuncu oyundan atılamaz mı? O zaman bir oyuncu hakeme itiraz edeceği, küfredeceği zaman oyun çizgileri dışına çıksın boşaltsın içini. Olue mu öyle iş? Oyun çizgileri dışında olan yedek kulübesindeki oyuncular kırmızı kart görmüyor mu hakeme itiraz, küfür ettiğinde? Ayrıca şunu da eklemek lazımdır ki; evimdeki FIFA Oyun Kuralları kitabının 2007/2008 baskısında, “Kural 3: Oyuncu Sayısı” maddesinin altında “Oyun Alanı Dışındaki Oyuncu” başlığıyla bu konuya açıklık getirilmiş:

Eğer bir oyuncu istemeden oyun alanını çevreleyen çizgilerden birini geçerse, ihlal yapmış olarak yorumlanamaz. Oyun alanı dışına çıkışı hareketinin gereğidir ve oyunun bir parçası olarak düşünülür.

Hangi gazetede yazıyorsa Ahmet Çakar artık yazmasın. Kimse artık ondan yazı almasın. Siz ona bu kitabı gönderin o okusun ya da artık kolay para kazandıran yarışmalardan sunmaya devam etsin…

Kayserispor, üç sezondur yakaladığı yükselişi Türkiye Kupası’yla taçlandırdı. (MedyaKronik/HaberVesaire/08.05/2008)

Süper Lig’in içinde bulunduğumuz sezon dahil, son üç sezonunun beşincisi Kayserispor. Takım ve yönetimiyle, ligin bu en istikrarlı ekibi artık Türkiye Kupası’nın sahibi.

Ligdeki sıralamasını haftalar önce garantiye alan Kayserispor, ligin 26. haftasından 29. haftasına aldığı üst üste mağlubiyetle kupayı tek hedef olarak gördü. Finalde, Galatasaray’ı elemiş bir Gençlerbirliği buldu karşısında. Ancak rakibinin durumu kendisiyden farklıydı. Geçtiğimiz hafta, Vestel Manisaspor’un ligden düşen üçüncü takım olmasının kesinleşmesine kadar rahat bir nefes alamadı. Bu yıl beş kez teknik direktör değiştirmenin bedelini, son haftaya kadar düşme korkusu yaşayarak ödedi. Ve –penaltılarla da olsa- finali kaybederek.

Gençlerbirliği’nde sezonun en etkili oyuncularından Mehmet Çakır maça yedek başladı. Kayserispor ise gölcüsü Gökhan Ünal’ı, sakatlığı geçmesine rağmen kadroya almamıştı. En önemli atak silahlarından yoksun çıkan iki takım da maça temkinli başladı.

Pozisyonu kıt maç seyrettik dün akşam, nitekim ilk yarı gol seyredemedik. İkinci yarı biraz kıpırdanır gibi oldu taraflar. Akıllarda kalan tek pozisyonun, Mehmet Topuz’un ceza yayına yakın yerden, Lampard veya Gerardvari çıkardığı sert ve diz boyunda giden şutunun, “Villareal” soy isimli Şilili kaleci Peric tarafından çıkarılmasının, 84. dakikada yaşanması maçın niteliği hakkında bir fikir veriyor.

Peric bile isyan etti bu durgunluğa. İlk pozisyonun hemen arkasından, ceza sahasına sarkan Kayserisporlu Cangele’ye müdahale etmek için pek çaba sarf etmeyen Addo’yu, omuzlarından sallayıp, “silkelen” mesajı verdi. Bu da kar etmemiş olmalı ki, normal sürenin ardından oynanan 30 dakikalık uzatma da gol getirmedi. Organize ataklardan çok kişisel çabalarla oluşturulan pozisyonlar, yorgunluk veya becerisizlik nedeniyle tabelayı değiştirmedi.

Türkiye Kupası’nda 2001’den bugüne finallerdeki penaltısızlığa son veren düdüğü çaldı Yunus Yıldırım. Penaltı atan ilk oyuncunun, her ne kadar bu konudaki başarısıyla tanınsa da, Kayserispor Kalecisi Ivankov olması ilginç bir sürecin habercisi gibiydi. Nitekim iki takım da 14 atış kullandı ve maç sadece bir gol farkla, 11-10 bitti. İvankov iki atışı kurtardığı gibi iki de gol attı. Bilmiyorum, bir başka karşılaşmada böyle bir şey yaşanmış mıdır?

Gençlerbirliği’nin bu sezon uyguladığı “teknik direktör rejimi”, ister istemez kupanın, Kayserispor’un hakkı olduğunu düşünmeme yol açıyor. Kazanan Gençlerbirliği olsaydı, bu kadar çok teknik direktör değiştirerek başarı elde eden bir takımın doğru bir iş yaptığını sanabilecektik.

Finalden geriye futbol adına çok şey kaldığı söylenemez. Gençlerbirliği Teknik Direktörü Mesut Bakkal’ın her penaltıda, devekuşu misali kafasını önüne gömmesi kaldı akıllımızda. Her iki takımın kalecisinin penaltılardaki sakin ve sempatik tavırları, sportmenliğe dair inancımızı tazeledi.

Ama ben bu maçta en çok, Ankaragücü, Bursa ve Gençlerbirliği taraftarlarının maçı bir arada izlerken, penaltı atışlarında aynı heyecanı paylaşmasının, çok iyimser bir bakışla da olsa tribün olaylarını engelleyebilme ihtimalini sevdim.

Merak ettiğim şey ise, ligin uzaktan en iyi şut atan ve duran top kullanan oyuncusu Mehmet Topuz’un neden ilk beş penaltıdan birini kullanmadığı? Eğer bu kendisinin tercihiyse, diyecek bir şey yok. Ama karar Tolunay Kafkas’ın ise, ona “Mehmet Topuz’un alternatifi Koray mı” diye sormamız lazım.

Geçen sene kupayı finalde kaybeden Erciyesspor’dan sonra, bu sene “asıl” Erciyesspor kupayı Kayseri’ye götürdü. Türkiye Kupası’nı kazanan bu 13. takıma, yeni sezona yetişmesi muhtemel, yeni ve modern statlarında oynayacakları UEFA Kupası maçlarında başarılar dileyelim.