Geçen yıl Arsene Wenger’in o tatlı fransız aksanıyla konuştuğu İngilizcesini Fenerbahçe sayesinde birebir duyma fırsatı duymuştum. Almunia’nın da gerçekten ne kadar uzun boylu olduğunu görmüştüm. Bugün de Beşiktaş’ın o küçücük, daracık basın odasında Sir Alex Ferguson‘un o anlaşılmaz İskoç aksanıyla yaptığı açıklamaları dinledim. Yüzü yakından daha kıpkırmızıymış! Yanında da Rooney, Giggs, Owen, Scholes en olmadı John O’Shea beklerken Ben Foster geldi. Foster’a pek soru yönelmedi orada Sir varken. İlk soru ise Manchester’ın Türkiye’de Türk takımlarına karşı 4’te 1 galibiyet alabilmiş olmasının bir baskı yaratıp yaratmadığı üzerineydi. Bu konudaki açıklamalarını bir bir yazmayacağım tabi ki şimdi. Ama en önemli tecrübelermiş o dönemdeki maçlar. Ben de gitmişken Okiyim ya iyiymiş…

Turkcell Süper Lig’de geride bıraktığımız son iki sezonun flaş ekibiydi Sıvasspor. İki sezon boyunca aldıkları sonuçlarla akıllara “Trabzonspor’dan sonra şampiyonluğa uzanabilecek takım acaba Sıvas olabilecek mi?” sorusunu getirmişlerdi. Süper Lige çıkalı 5 yıl olmasına karşın 2005/06 yılından itibaren sırasıyla sezonlarını 8., 7., 4. ve 2. bitiren Yiğidoların bu başarısının en büyük nedeni kadro istikrarıydı. Geçen sezon öncesi takıma katılan Herve Tum, Bilica, Faruk Bayar, İbrahim Dağaşan’dan sonra ara transfer döneminde de Kamanan ve Murat Erdoğan’la oluşturulan kadro derinliği bu yıl bozulunca ‘usta’ teknik adam Bülent Uygun ve Sıvasspor’un düşüşü başladı. Okiyim ya iyiymiş…